dudaklardan çıkan

Aylar sonra, yaptığıma halen daha bir anlam verebilmiş değilim. Affedilme hissini halen yaşayamanayan bu ruhum sıkılıyor. Sanki cezamı çekiyor gibiyim, çılgınlar gibi döktürdüğüm gözyaşlarının. Affedildim ama affedilme hissini halen yaşayamıyorum. Ruhum sıkılıyor. Dünyada bir tane ondan vardı ve ben onu parçaladım, paramparça ettim. Sonra bir şekilde toparladı ama ben dengesini ve özünü kaybetmiş bir ruhtum. Ondan hep daha fazlasını istedim, onu olduğu gibi sevemedim. Sonra benim için ne kadar önemli olduğunu anladım. Ve karar verdim, bundan sonra her ilişkimde içimdeki herşeyi söyliyeceğim ama karşıdaki kırılsın ama kırılmasın. Onu kırmayayım diye yanında olmak büyük bir saçmalık. Dertlerimi anlatacağım, bgelki karşımdaki 1 ay sonra gidecek ama ben süreyi düşünmeden anı yaşayacağım. Kendimi unutmadan, benliğimdeki özümdeki değerleri yitirmeden yaşayacağım ilişkimi. Ve her zaman ilişkiyi sona erdirmenin değil, devam ettirebilmenin bahanesini bulmaya çalışacağım, daha çok şey paylaşabilmenin bahanesini. Ne olur aşk ne sevgi affedin beni. Ben gafilim ve yaptıklarımdan pişmanım. Affedin beni. Allah bana “al sana tam istediğin gibi bir hatun, o sana emanetimdir iyi bak ona” dedi de ben ne yaptım. Umarım bir sonsuzlukta sarılır bana, affedilmeyi istiyorum Allahım canım acıyor. Onun için dua edeceğim sana, onun için ve onun birlikte olduğu için ve zürriyetleri ve aileleri için. Bu yazıyı okuyan varsa, sevdiği insana dikkat etsin, ağızdan çıkan bir söz, kalbi öyle bi yaralar ki, dağlar acısından tuz buz olur. Kalp kırmayın, insanın insan canına kıydığı, açlıktan hayatını kaybedenlerin, herkezin hayal dahi edemeyeceği şekillerde zulme uğrayan insanların feryatlarıyla dolup daşan bu semada, elimizde kalbimizden değerlersi yok. Kalp kırmayın, kalp kırmayın. İnsan ne ederse kendine eder. Başkasına değil. Ben hatalıydım ve yaptığım hata, hayatımı değiştirdi ve başkalarının da hayatlarını değiştirdi. Şimdi dualarla kalbim ve ben, sevdiklerimiz için yakarıyoruz. Ebedi mutlulukları için. Allahım affedilme duygusunu yaşat bana, tövbe ediyorum ve pişmanım yaptıklarımdan sen yardım et bana.

Bu kocaman bir hayat dersi oldu bana, etkisi ölünceye kadar geçmeyecek. Kendime sorar oldum kötü bir insanmıyım ben, iyi bir insan diye bilirdim kendimi ama neler etmişim. Pişmanlığımdan ve hatalarımı hepsini yüklendim ve yürüyorum. Aklımda dönüp duran bir düşünce var, sonsuzlukta, bu kadar kırgınlık ve zorluk yaşattığım kişi acaba sarılırmı bana, kulağıma “artık geçti, şimdi tüm sevdiklerimizle cenneteyiz aç gözlerini” dermi. Ben seni affettim dermi bana. Tüm sıcaklığı ile sarılırmı bana?

Allahım sen ona, hayal dahi edemeyeceği bir mutluluk ver, bu dünyada ve sonsuzlukta, ve sevdiklerimizede ve banada ve ailelerimizede ve nesillerimize. Amin.