22 Nisan'dan

İçim kıyılıyor bazen, koşmak istiyorum durmadan, ölesiye koşmak istiyorum sokaklarda bir hedef olmadan ve durmadan. Canım acıyor, düşündükçe daha çok acıyor, ilgilenmediğim zamanlarda ise iskambil kağıtlarından bir kule misali, her an darmadağın olabilir. Soruyorum, diyorlar “düşünme, olur kapa geç”. Merak ediyorum düşünecek ne var o zaman.

Haziran 9' unda ek

Sonra duruyorum ve görüyorum, açlıktan ölenler, savaşta yarini kaybedenler, benim acım o kadar da büyük değil ama acı işte. Pişmanlıklar ile yaşayamayacağım ve diyorum, kimileri ne büyük acılara sepeb olmuş, kalpler kanamış ta kanamış. Yavrusunu canlı toprağa gömüpte pişman olanlar bile var. Şimdi, bildiğim ve bilmediğim herşeyin yaratıcısından bir şey istiyorum, Allahım beni sevdiklerimin yanında kıl, onlarlar sozsuzlukta olmak istiyorum. Umarım sevdiklerimde benimle olmak isterler...